معرفی ساز نی

یکی از سازهای قدیمی و سنتی ایرانی نی است. این ساز در دسته سازهی بادی است و نیاز به کوک ندارد. از این ساز در همنوازی ها و تکنوازی استفاده میشود. البته به علت دشوار بودن در نواختن این ساز علاقه مندان کمتری نسبت به باقی سازها دارد.

مشخصات ظاهری

این ساز از یک نی استوانه ای با هفت بند تشکیل شده و شش گره دارد. به این دلیل است که به این ساز  نی هفت بند نیز میگویند. ساز نی به قطرهای متفتوت از 5 تا 3 سانتی متر و به طول های  30 تا 70 سانتی متر موجود  است.

اکثر سازها دارای قطعه ای هستن که قبل از نواختن ساز را با آن کوک میکنند. اما در نی اینطور نیست و اصلا احتیاجی به کوک کردن نی نیست. از طرفی ساز نی را نمیتوان با سازهای دیگر منطبق کرد. از این رو کاربرد زیادی در ارکستر ها و گروه های نوازندگی ندارد مگر به صورت تکنوازی در قسمتی از اجرا نواخته شود.

تاریخچه ساز نی

ساز نی از گیاه نی ساخته شده است و به همین دلیل از جمله سازهای ابتدایی و قدیمی ترین سازهای ساخته دست بشر است. در سراسر درنیا در ابعاد و اشکال مختلف وجود دارد و در ایران هم در نواحی مختلف  در ابعاد و اشکال مختلف وجود دارد که هرکدام به اسامی خاصی شناخته میشود.  نام هایی که در ایران مرسوم است از جمله: نی، نی لبک، شمشال، توی کیک، نی لبی، له له و غیره .

 

علت کم توجهی به ساز نی

نی بسیاز ساز دشوار و نواختن آن خیلی سخت می باشد. این دلیلی است که اکثر هنرجویانی که به فراگیری این ساز روی می آوردند بعد از متی خسته شده و از آن شانه خالی میکنند. طبیعتا علاقه مندانی زیادی هم ندارد.

نحوه یادگیری ساز نی

در حال حاضر اساتید زیادی در آموزشگاه های سراسر کشور مشغول تدریس این ساز هستند که هنرجویان گرامی میتوانند به کلاس های آموزشی رفته و به فراگیری این ساز بپردازند.

در ابتدا میبایست نی موردعلاقه خود را با مشورت استاد موردنظر انتخاب کرده و سپس شروع به آموزش کنند. مدرس در ابتدا به آموزش درآوردن صدا با دمیدن در نی آموزش را شروع میکند. ممکن است که در ابتدا کمی مشکل به نظر برسد اما با تمرین و تکرار به نتیجه دلخواه میرسید.