از دیرباز رابطه آهنگ و انسان یک رابطه بسیار عمیق و راستین بوده است. آهنگی که گویای حال درونی انسانهاست احساسات ناگفته اورا بازگو میکند.در هنگام غم و شادی خشم و اندوه و یا هر حالتی، موسیقی میشود همدم مناسب دوستداشتنی و همیشه آماده آدمیزاد.
همینطور که با گوش دادن به موسیقی حالمان خوب میشود و روحمان را جلا میدهد، عده ای هستن که با نواختن و ساختن این قطعات با ارزش نیز انرژِی میگیرند. آهنگسازان و نوازندگانی که برای گذران زندگی این حرفه را انتخاب کردند تا با یک تیر دو نشان بزنند.هم به بهتر شدن حالشان کمک کنند و هم منبع درآمدی باشد برای گذران زندگی.
حال بهتر است نگاهی بیاندازیم به فرآیند این آرامبخش روحی یا همان آهنگسازی.
اصول آهنگسازی
اصولا موسیقی شامل دوبخش اصلی میباشد. بخش اول ملودی آهنگ است و بخش دوم شامل همراهی کنند است که این همراهی آکورد است یا ریتم و یا .... .
آهنگسازی ساخت آن ملودی است و آهنگساز فردی است که این ملودی را میسازد و با ریتم اصلی و احیانا در صورت با کلام بودن آهنگ، با متن ترانه هماهنگ میکند.
آهنگسازی اصول و قواعدی دارد که معمولا بیشتر در ساخت موسیقی کلاسیک از آنها استفاده میشود و کمتر در موسیقی مدرن رعایت این قواعد را میبینیم.
آهنگسازی بیشتر خلاصه میشود به استعداد و علاقه شخص در خلق ملودی های جدید و البته درصدی هم مربوط میشود به علم نوازندگی و شناختن گامها که این هم لازمه موفق شدن در امر آهنگسازی است.
آهنگساز خالق ریتم اصلی آهنگ است و میتواند این ریتم را با یک ساز بنوازد یا روی یک نت بسازد و یا فقط آن را بخواند یا زمزمه کند و یامتن شعر را با آن ملودی بخواند. در هر صورت آهنگساز خالق ملودی اولیه با الهام از حس و حال خود و بر گرفته از دانش موسیقیایی که دارد است.
- ۰۰/۱۱/۰۲