احتمالا تا به حال کلمه ی تصنیف به گوشتان خورده است، و به این فکر کرده اید که این کلمه به چه معناست.
تصنیف در معنای لغوی به معنای قطعه شعر یا آهنگی است که شور انگیز و طرب انگیز باشد. از تصنیف در نواهای سنتی و کلاسیک ایرانی استفاده میشود.
در فرهنگ ایرانی استقبال بیشتری از موسیقی با کلام و با محتوای کلامی بیشتر از موسیقی بی کلام استقبال میشود موسیقی ایرانی تنوع بسیر زیادی دارد. این تفاوت ها در محتوا، نوع خواندن و تفاوت در سبک موسیقی است. از انواع موسیقی میتوان به تصنیف، ترانه، قطعات مضرابی مثل چهارمضراب ها، رنگ پیش درآمد و...نام برد.
تصنیف چیست؟
تصنیف قطعه ایست که موزون است و همراه با موسیقی خوانده میشود. به معنای دیگر تصنیف مجموعه سخنانی است به مانند شعر یا دکلمه که میتواند با قافیه یا بدون قافیه و وزن باشد. این بخش موسیقی را میتوان کلامی ریتمیک دانست که با موسیقی خوانده میشود.
برای درک بهتر تصنیف بهتر ات به تفاوت آن با بخش های دیگر موسیقی بپردازیم
تفاوت تصنیف با ترانه
ترانه قطعه شعری کوتاه است که سخن مردم عام را بیان میکند، اما تصنیف برای مناسبت های مختف سروده و استفاده میشود.
سبک ترانه تا حدودی شادتر از تصنیف است.
موسیقی ترانه بدون وزن و قافیه علمی است در صورتی که در تصنیف اوزان و قافیه عروضی کاملا مشهود است.
خوانننده در هنگام اجرای ترانه میتواند متن ان را کم یا زیاد کند اما این امکان در اجرای تصنیف نیست.
ساختمان شعر و ترانه بسیار ساده است ولی تصنیف دارای آرایه های ادبی پیچیده و مملو از آرایه هاست.
ترانه بدنه بسیار ریتمیک و شادتری نسبت به تصنیف دارد. درصورتی که تصنیف سنگین، بدون ریتم و ملودی خاصی است.
اگر بخواهیم به انواع ترانه اشاره کنیم .
انواع ترانه
ترانه های عاشقانه، ترانه های وصفی، ترانه های بزمی، ترانه های حماسی یا رزمی، ترانه های لالایی و ترانه های مربوط به حرفه ای خاص
- ۰۰/۱۱/۰۶